صفحات دیسک سخت از مواد غیرمغناطیسی مثل آلومینیوم و شیشه ساخته شده اند و با یک لایه بسیار نازک مغناطیسی پوشانده شده اند.

در دیسک های قدیمی از اکسیدآهن3 به عنوان ماده مغناطیس کننده استفاده می شد، در حالی که در دیسک های امروزی از آلیاژهای کبالت استفاده می شود.

ساختار دیسک های سخت طوری محکم به هم بسته شده که از ورود گرد و خاک و دیگر منابع آلودگی به داخل آن جلوگیری کند، در واقع این ذرات مزاحم عملکرد صحیح دیسک های سخت هستند.

دیسک های سخت هوابندی شده (مانع از ورود هوا) نیستند، اما از یک فیل تر هوا برای جلوگیری از ورود هوا به محفظه درونی دیسک ها استفاده می کنند.

چرخش صفحات باعث ایجاد یک جریان هوای گردابی می شود که این جریان هرگونه ذرات و گرد و غبار را به سمت فیل تر حرکت می دهند.

همچنین چرخش صفحات به نوک های دیسک های سخت اجازه می دهد تا توسط همان جریان ایجاد شده در بالای سطح صفحات به صورت شناور بمانند.

استفاده از صفحات سخت و محکم و آب بندی واحدها باعث افزایش قدرت و استحکام آنها نسبت به فلاپی دیسک ها می شود.

در نتیجه دیسک های سخت می توانند مقدار بیشتری از اطلاعات را نسبت به فلاپی دیسک ها در خود ذخیره کنند.

همچنین دسترسی به اطلاعات نیز بسیار سریع تر است.

در هارد درایو موبایل ها و لپ تاپ ها که از نظر فیزیکی کوچک تر از کامپیوترهای شخصی هستند لزوماً کم حجم تر و کندتر هستند.

روش اصلی برای کاهش زمان دسترسی به اطلاعات افزایش سرعت چرخش است در حالی که راه اصلی برای افزایش ظرفیت ذخیره سازی افزایش چگالی سطحی است.